De taxi was te laat en ik had een afspraak met mijn moeder om naar de tandarts te gaan.
"Dus en nu?"
Eerst taxi bellen, alles regelen, gelukt.
Daarna de tandarts bellen om te zeggen dat we verlaat zijn.
En laatste belletje: mijn moeder bellen.
Het zijn allemaal gewone belletjes voor mensen zonder afasie maar als je afasie hebt dan zijn het moeilijke dingen.
Gelukkig heb ik ondertussen geleerd om te kunnen te bellen.
Maar toen ik therapie had, had ik wel oefeningen maar geen praktische oefeningen, zoals oefeningen voor het bellen.
Hopelijk geeft MAP bouwstenen of ondersteuning van mensen met afasie.
En misschien kan ik helpen met bouwen.
Dick Sijtsma